Bizim Şiiri - Erdem Gümüş 2

Değişir sanma sen, izin vermeyiz,
Liaiklik kalıcı, yolumuz bizim.
Şeriat anma sen, izin vermeyiz.
Yese de kılıcı, solumuz bizin.

Bu memleket karış karış Türkü'ndür,
Biz'le savaşırsan, yarış Türkü' ndür,
Yurtta ve dünyada, barış Türkü'ndür,
Kesilmez boynumuz, dilimiz bizim.

Bize vız gelirken, uğrunda ölmek,
Kimin haddinedir, vatanı bölmek,
Huyumuz kuvayi milliye olmak,
Birleşir seksenbir, ilimiz bizim.

Dirilir şehitler, ezber bozarız,
Yedi düvellere, mezar kazarız,
Yeniden istiklal marşı yazarız,
Eğrilmez boynumuz, belimiz bizim.

Aklını başına, topla sakallı,
Taşırma sabrımı ey yobaz kıllı,
Bize çılgın Türk' ler, derler akıllı,
Aklınızı alır, delimiz bizim.

Yeter artık yeter, çok kanlar aktı,
En zalim diktatör, cürmünce yaktı,
Saddam mühürünü, kime bıraktı,
Tükrüğüyle boğar, selimiz bizim.

Anlayana sivri sinek saz derler,
Akılsıza davul zurna az derler,
Hani bir söz var ya, "koktu tuz" derler,
Tıpkı öyle şimdi, halımız bizim.

Devri devran böyle, hep yürür sanmam,
Sana biat edip, yalana kanmam,
Bindiğin dalları, sen kestin yanmam,
Yeniden yeşerir, dalımız bizim.

Emperyal su taşır, savaş arkına,
İş işten geçmeden, varın farkına,
Demem o ki, oğul; düşme çarkına,
Bu vatan emanet, gülümüz bizim.

Manevi mirasım akılla bilim;
Figani'ye masal, arabi filim,
Yürürüz izinden, dönmeyiz gülüm,
Mustafa Kemal'dir, velimiz bizim.