Bizi Seviyorum Şiiri - Pınar Demirel

Hasretmi bunun adı, vuslat mı ? bilmiyorum .
Nefes alışım bile seninle sanki
Ayrımıyız, aynı bedende iki canmı çözemiyorum.
Büyüyen özleminle, bizi çok seviyorum.

Gözlerimizde kaybluşumuzu fark etmeden ,
Nerede, nasıl kesişti yollarımız bilemeden ,
Hangi mekânda çarpıştı ruhlarımız, Neydi bizi böyle biz eden, böyle sevdiren, anlamadan, sormadan.
Büyüyen sessizlikte, Bizi çok seviyorum.

Nefes alışını hissediyorum ruhumda Elimi tutuşunu, göz yaşımı silmeni, saçımı okşamanı hissediyorum.
Ve ben her gün daha çok özlüyorum.

Gülüşümüzün birbirine karıştığını duyuyorum.
Sesinin sesime sarılmasını, nefesini hissetmeyi Seviyorum.

"Sen" diye başlayınca söze,
sözlerim kördüğüm oluyor yüreğimde
Ve ben bizi kör düğüm gibi Seviyorum .

Adımı seslendiğinde uzaklıklar yok oluyor,
Kalbimin ritmini değiştiriyorsun ya hani heyecanla titretiyorsunya ruhumu
Ben bizi her heyecanda daha çok seviyorum
Seni seviyorum diyeniyorum sana
Çünkü Ben bizi Seviyorum.

Çıkmaz sokaklarımda buldunya beni ,
Şimdi gülüşünde kayboluyorum.
Ve kayboluşlarımızda daha çok seviyorum

Sakın gitme ruhumdan, sakın bizden vazgeçme
Her sabaha beraber uyanıp, güneşi beraber uğurlayalım.
Beraber, el ele, göz göze, kaybolalım birbirimizde ...
Ben bizi her nefeste daha çok özlüyorum,
Ve ben bizi her seslenişinde daha çok seviyorum

Her halimizle ben, Bizi çok seviyorum...