Bizi Saz Uynatdılar Şiiri - Seyraqif Coculu

Ay benim hürmetli, aziz kardeşım,
Deyirsin ki, bizi saz uynatdılar.
Uynamak havesi canımızdadır,
Ancak insafsızlar az uynatdılar.

Her kesin özünün öz havası var,
Oğlan havası var, kız havası var,
Kimlerin başında yüz havası var,
Ele, o keslə ri düz uynatdılar.

Düşür canımıza yadın havası,
Çıxmır başımızdan kadın havası,
Qızdırır, yandırır odun havası,
Atıb altımıza köz uynatdılar.

Şeytan girib ruhumuzun katına,
Nahlet olsun mühannetin zatına,
Yastıq qkyub başımızın altına,
Arada gezdirib söz uynatdılar.

Taleyimiz kovluqlarda pas atdı,
Aylarla-yıllarla reflerde yatdı,
Bu, ona yolladı, o, buna satdı,
Sürtülmüş, sırtılmış üz uynatdılar.

Çapar olduq işimizin dalınca,
Gedib-geldik elden düşüb olünce,
Vermediler cibimizi yolunca,
Baxıb bir-birine güz uynatdılar.

Oyun açdıq qövmümüzün başına,
Vermeyerek giraveni boşuna,
Biz çıxdıqca memurların tuşuna,
Kırıb başımızda qoz(ceviz) uynatdılar.

Düz deyenin işi revan gitmedi,
Bu möhnetin sonu hiç vaxt bitmedi,
Söz bilenler bülbül kimi ötmedi,
Bülbülün yerine qaz oynatdılar.

Oynaya-oynaya toyumuz oldu,
Ele toy tutdular vayımız oldu,
Batmanla dert çeken soyumuz oldu,
Bir deyil, beş deyil yüz uynatdılar.

Kulaq asan yox yazığın hayına,
Kimse bilmez, kim yetecek hoyuna,
Şirnikirik pay verenin payına,
Çağırıb tuzdağa tuz uynatdılar.

Oynamakdır dövletimiz, malımız,
Oynadırlar düzelmiyir halımız,
Oynamakla hara gedir yolumuz,
Coculu, bu derdi yaz, oynatdılar