Bizi Öldürdün Şiiri - İsa Kahraman

' Canın yanmayınca, şiir yazılmaz ',
Bana kasdettin ya, sözü öldürdün.
Çok naz olmayınca dostluk bozulmaz,
Hem nâzendeni hem, nazı öldürdün.

Sütlimandan fırtınalar estirdin,
Akort bile tutmuyor bak, küstürdün,
' Dost, Dost ' diye şakıyordu, susturdun,
Tellerini kırdın, sazı öldürdün.

' Hep aynı nazarla baktı insana ',
Çoktandır kuruydu, ağladı sana.
Nasıl bakıyordu, hatırlasana,
İçi bile gülen, gözü öldürdün.

Kara yüzle, kara yere girilmez,
Mübârek sayılır, yüz'e vurulmaz,
Rabbim yaratmıştır, çirkin görülmez,
Güller gibi gülen, yüzü öldürdün.

Namzet çoktu, seni seçtim seçimde,
Sönmesin isterdim, bak bu biçimde,
Aşk ateşi yanıyordu içimde,
Su serptin üstüne, közü öldürdün.

' Kararı vermeden dur ' demiş usta,
Neden, niçin, nasıl, sor demiş usta,
Önce dinle, sonra vur demiş usta,
Velhâsılıkelâm, bizi öldürdün.

İsa Kahraman 30.11.2010