Bizi En İyi Kediler Tanıyordu

Bütün sayfaları kapattım birer birer
Ve içlerine birer tane yasemin bıraktım
Hatırlamak için.
Olur ya belki unuturum diye.
Ne yaşanmışlıklar unutulmadı mı teker teker,
Üzerlerine ince bir örtü örtülüp
Terkedilmiş evler gibi
Tozlanmaya bırakılmadı mı aklımızda?

Oysa şehrin merkeziydi bir zamanlar o anlar.
Kahkahaların en çıngıraklılarıyla süslenirdi sevişmeler.
Kolkola yürürken ara sokaklarda,
Belki de ne kadar korkusuzduk.

Hepsi yıkanıp gitti yağmurlarla birlikte.
İki yabancı gibi sırt sırta verip yol aldık yeni hayatımıza.
Bir kaç damla yaş bile mühürlemedi bu ayrılığı.
Belli ki zamanı gelmişti.

Saz ile gitar kadar ayrı dünyaların melodisiydik.
Çılgınca bir hatanın hikayesi.
Bütün kediler karşısındaydı bu masalın nedense.
Balıkçılarda eylem yapıyorlardı ayrılalım diye.
O yüzden kutladılar küskünlüğümüzü bir öğlen vakti.
Tepsi tepsi hamsi yediler şerefimize.
Onlara ne denilebilir ki?

Kızamadım hiç birisine.
Sen biraz bozuldun belli ki.
Benim kadar kedi aşığı olmadığından belki.
Oysa kuvvetlidir kedilerin hisleri.

Şimdi bir dağın eteklerine yaslanıp
Eski günleri düşünüyorum.
Gitmeyi tasarlayıp gidemediğimiz yerleri unuttum çoktan.
Ve göle eğilip bakıyorum.
Yüzünü hatırlamaya çalışıyorum.
Hiç bir şey hatırlayamıyorum.