Neydi bağlayan, bizi birbirimize
Ne bu; Bu kadar yoğun, bu kadar bitmeyen
Ne ülkemiz aynı,ne dinimiz, ne uyruğumuz...
Aynı değilken hiç biri
Neydi aramızdaki bitemeyen bu sevgi
Nasıl sevdim seni bu kadar
Nasıl vazgeçtim herkes den her şeyden bu kadar kolay.
Bir araya gelememek mi?
Yaşayamamamız mı? aşkımızı, sevgimizi
Aşamamak mı bizi engelleyenleri
Hiç bıkmadık biliyor musun bu aşk tan
Hiç kızmadın bana, yaptıklarıma
Her zaman şevkatli, her zaman asil
Aşkımdan vazgeçmeyen beni isteyen.
Her zaman özleyendin...
Kolay değil,çok uzun yıllar
Milenyum aşkı demiştik değil mi
Hep merak ettim dua ettiğin yeri
Sonunda gittim, dua da ettim senin için
Hep mutlu olsun diye.
Zaten fark etmiyordu farklılığımız ikimiz için
Şekilci değildik ki zaten biz.
Ben hep aşk şiirlerimi sana yazdım biliyor musun
Hep seni düşünerek onlar hep, hep senin içindi
Bazen üzgün, bazen sitemli
Hazırdakileri kullandım ayrılıklarda,
Lazım olduğunda,yeni başlangıçlarımda
Ama yapamadım senden başkasıyla
Bunun için affet beni
Korkutuyordu bu büyük aşk beni
Neden yapamıyoruz biz birbirimiz siz
Kaç kişileri üzdük, gerekli gereksiz
kopamıyoruz yapamıyoruz
Bitmiyor, bitmiyor değil mi?
Ben senin hep düşlerinde, sen benim her nefesimde
Seni çok seviyorum.
Bunu senden baska kimseye söyleyemiyorum...
Yonca DurKayıt Tarihi : 14.3.2015 22:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!