Bizi bekleyenler, usandı beklemekten,
Ve öldüler onlar geleceğimizi bilmeden,
Artık uzatamayacakları kollarını kapattılar,
Bize hatıra yerine pişmanlık bıraktılar.
Ricalar, çiçekler ve nazik hareketler,
Hiç bir şeyin sevindirmeyeceği geç kalmış hediyeler;
Yaşayanlar ölenlerle kendini anlatamaz;
Ölüm, ölüm gelince bir tutar; kavuşturmaz.
Mezarlarının dinginliğini, yaşayan tanımayacak,
Geç atılmış çığlıklarımız yorulacak kalacak.
Duymayan sonsuzluğa yankısız girecekler;
Ve susmaya zorlanmış, hor görülen ölüler
Gizemin karanlık eşiğinde bizi dinlemeyerek,
Gerçekleşmemiş bir aşka göz yaşlarını dökerek.
Marguerite Yourcenar
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Kayıt Tarihi : 18.2.2018 16:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!