Bizi Ayıranlar Utansın

Hani seninle bir gece yaşamıştık
Bölüşülmezdi mutluluğumuz
Bakışlarında utangaç istekler
Dudaklarında bacayı yalayan alev
Ellerin tılsımlı birer değnek
Bedenin güneşten kopmuş bir kor gibiydi
Yanmıştık birlikte bir yanardağın kör kuyularında
Ah bizi ayıranlar utansın.

Güneş ufuklara yaslanmış gülüyordu
Meltem yalıyordu tenimizi
Denizlerin beyaz köpükleri selamlıyordu
Söylenmemiş bir şarkı,yazılmamış bir şiir gibi
Taze,yeni ve saftı sevdamız
Ah bizi ayıranlar utansın.

Radyoda bir aşk melodisi
Saçlarında baharın ılık güzgarı
Gözlerinde inci tanesi yaşlar
Bir çiğ damlasında zamansız akşamlar
O bildik sokaklar,yollar
Ah bizi ayıranlar utansın.

Çaresizlikti belimi büken
İçimde ki kanserimsi korkular
Madde ile toprak gibi
Aramızda ki yer çekimi,mıknatıslaşan sevdamız
Ve bedenim yedi başlı ejderin ağzında şimdi
Ah bizi ayıranlar utansın.

Kale gibi koruduğum kalp surlarım yıkılmış
İliklerime kadar üşüyorum
Boğazıma atılan kör düğümler
Titreyen dudaklarında suçsuzluğum
Ve yaşamla son randevum
Ah bizi ayıranlar utansın.

DOST KALEMLERDEN

Araya girenler dünyada yansın
Titreyen yürekler vuslata bansın
Ömür yolunda bulunmaz ansın
Ah bizi ayıran eller utansın..........Sevilay ÇARTIK