Bizi Anacaklar Şiiri - Erbil Tanis

Çizgi çşizgi yuz hatlarin
Belli yıllar cok acı çekmis
Göz kapaklarinda ağırdan bezginlik
Onlar bile isyan edip biraz sişmis
beyazlar birkac telde baslamış önce
Sonra yüze vurmus aklar düsünce
Yoldulmus saçları sonra inceden bir yağmur
Sicim gibi arkası hiç kesilmez
Gözpınarlarından aşağı inen
Yamaçlardan kopup aşağı dökülen
Boran olmus kırılan o yürekte, hatta tayfunlar vurmuş
Ne karnı doymuş ne açlığını unutmus
Sindirememis içindeki ince düşünceyi
Önce soyle bir yutkunmus sonra
Söyleyememis aslinda neden acı cektiğini
Zamanın götürdüğü yillarin verdigi ezikliği
Üstüne çullanmis hayaldeki düşler
Gece rüyasinda afaganlar sor bakalim
Gönlune oda neler ister
İste benim tek tesellim hasretim
Bütün derdim sana bunu soylemek
Yada soyleyemeden
Öylece seni beklemek
gelecekmisin
Duymak için beni
Seni, sana geçmis zamandan
Bir hikaye gibi anlatacağım hiç durmadan
Icimde yasayan en guzel hatıralar onlarda çizgi, çizgi
Aynaya baktigimda daha iyi hatırlatırlar
Gözkapaklarımın altında ince halkalar
Biraz mor renge çalmaktalar hatta içimde
O gramafonda çaldigimiz şarkılar
Onlarda hala orda tozlu raftalar
Belki tas plaklarda kaldı hayatimiz
Kurulacak zemberekle yine dönüp
Bizi çalacaklar