Çekmeyince azılı bir eziyet
Çıkmıyor insandan gerçek meziyet
Daim şükredip etmeden şikayet
Tam bir boyun büküş bize yakışır.
Bir ağacın dalına düneyen kuşlar
Sıcak bir yuva özlemiyle yanar
Her canlı katıksız bir sevgi arar
Samimi bir yürek bize yakışır.
Malı olan kendine çeker ayar
Günlük hesap eder bıkmadan sayar
Bir şey istesen kapısından kovar
Vermeyene vermek bize yakışır.
Kalbe yakarak kardeşlik ateşi
Şimdi insan gönlü kazanma vakti
Seni hiç takmasa, gelmese dahi
Gelmeyene gitmek bize yakışır.
Hoyrat rüzgar gibi esip gönlüne
Kırsa kanadın çıkartmasa düze
Durmadan acı ve hüzün verse de
Üzeni üzmemek bize yakışır.
Kayıt Tarihi : 16.10.2012 17:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)