Bize Şiiri - Bora Zihni

Gökyüzünün bulutsuz,o sonsuz maviliği altında
İçimizin sabırsız, bakışlarımızın anlamsız,
Dilimizin tutuk olduğu o kahbe cumartesinden sonra,
Oturmuş senden kalanlarla içiyorum bu akşam.

Gece tüm içtenliği ile zifiri.
Sokakta ise bir çocuk
Benim yerime,bana ortak,
Doya doya ağlıyor ,habersiz.
Bense onun gözyaşları ile tatmin oluyorum.

Ne kadar isterdim onun gibi ağlamayı.
İçten ve çekinmeden.
Unuttu gözlerim ağlamayı.
Oysa kalbim,
Her aklıma gelişinde,
Yani her saniye,içimde mahkum olan aşkıma,bize ağlıyor.