Bize sevgiliyi getir

Gecenin bir yarısı soğuk bir İzmir akşamından
Sesleniyorum gönül kulaklarınıza
Hepiniz tanıyorsunuz beni
Yalnızların sığındığı sesin sahibi
Bazen gözyaşlarınızı taşıyorum yanaklarınıza
Bazen sevdiğinizin adını dudaklarınıza
Kiminizin tek dert ortağı oluyor okuduğum şiirler
Kiminize yoldaş yalnızlığınız da keder
Biliyorum hepimiz az çok dertliyiz
Onun için sevdiklerimiz bizden uzak olunca
Biz şiirlere sarılarak birlikteyiz

Belki karşılıklı konuşmuyoruz
Ama el ele vermiş yüreklerimiz
demem o ki
Yalnız değiliz aslında
Bulut gibi kümeleşmişiz dünyanın her bir tarafına
yağmur olup hep bir sebepten ağlıyor
Fırtına olup can evimizi dağlıyor
Sonra da kocaman bir okyanus da kayboluyoruz
Hava soğuk, odamız sessiz
Eyyy kahrolası şiir