Bize miras kalan Şiiri - Abdulkadir Koçoğlu

Kalbimize ümit deryaları savrulmadi bizim.
Ana, baba ,kardeş... cümbür cemaat ürkütüldük.
Yaşarken anı ,ebedi arar olduk.
Dün çocuktuk.
Büyüdük şimdi.
Büyürken, korkularımız da o denli büyüdü bizimle.
Ürkek bir nesilden geldik.
içimizde fikirler,düşünceler saklı kaldı
Hiç bir zaman, "şimdi konuşma vaktidir" diyemedik
Ne zaman yeltense dilimiz bir söze
Bir nahoş el yumdu ağzımızı.
Sevgilerimizi de hüzünlerimizi de içimizde yaşadık
Bin asırlık bir ağaç gibiydik
Kökü derin
Aynı yerde kalamadik
Aynı daldan koparıldık bir bir ayrıldık
Geçmişimiz gelecekle kavgalı
Bize miras kalan koca bir yalnızlık