Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Damladıkça parıldayan değerli kaleminizi yürekten kutluyor, saygılar sunuyorum. Tebrikler...
eyvallah arkadaşım, sevgili dostum. elbette insan gerek, ama duyarlı insan, çalışkan, ahlaklı, dürüst insan. 100 p.
Kafa kesen beyin ezen
Utanmadan insan üzen
Fikri hür olupta gezen
Bize insan gerek insan
Bu eylemi yapana insan denmeyeceğine göre bize bunlar değil yüreği insan sevgisiyle dolu olanlar gerek.Tebrikler
Şerefattin bey; bize adam gibi adamlar lazım Allah'a şükür yok değil.Şiirinizde irdelenen insan tipi elbette istediğimiz beklediğimiz duygular.Kutluyor selam ve saygılarımı sunuyorum yüreği güzel dost.Hüseyin Salman/ELAZIĞ
İnsanlığımızı ve özümüzü kaybetmiş gibi görünsek de bir gün yeniden dönecekiz kendi değerlerimize ve insanlaığımıza ve yendine dirileceğiz kendi toprağımızda ve yeniden var olacağız hemde binlerce bu gün bir gigi görünsek de.
Çok özel bir şiirdi. Saygılar yüreğinize
Korkarak siyaset olmaz
Kan parayla satılamaz
Öldüren insan olamaz
Bize insan gerek insan
Sizi kutlatrım sayın dost Şerafettin Muş kardeşim işte şiirin en hassas en ince ve en anlamlı en akıkcı ve gerçeklerle yüklü noktası( İnsanı insan görenler -Bize insan gerek insan )çok güzel bir şiir. yüreğinize sağlık şiiri beğeniyle okudum.Size
başarılar.Şiirleriniz daim geleceğiniz aydınlık olsun
Saygılarımla
Mehmet Çobanoğlu
Bize insan gerek insan
Korkarak siyaset olmaz
Kan parayla satılamaz
Öldüren insan olamaz
Bize insan gerek insan
İnsafsızlığı bilenler
Akrepliğe yeltenenler
İnsanı insan görenler
Bize insan gerek insan
Kafa kesen beyin ezen
Utanmadan insan üzen
Fikri hür olupta gezen
Bize insan gerek insan
Kanla sulanan topraklar
Duysun çakallar alçaklar
Suçu görüpte susanlar
Bize insan gerek insan
İmtihanı kaybetmeyin
Dost Şerefe hükmetmeyin
İnsanlığı terk etmeyin
Bize insan gerek insan
********
Ne kadar manidar bir sesleniş narin yürekten.Tam puanımla edebiyat yolundaki ışığınızı kutluyorum şairimiz.
mükemmel dolusunda dolu dolu
tam puan muhabbetle
günümüzü tam anlamıyla kaleme alan harika bir eser kutlarım sizi ustadım kaleminizin daim olması dileklerimle tam puan
.................Bize insan gerek insan
Bize insan gerek insan
Korkarak siyaset olmaz
Kan parayla satılamaz
Öldüren insan olamaz
Bize insan gerek insan
İnsafsızlığı bilenler
Akrepliğe yeltenenler
İnsanı insan görenler
Bize insan gerek insan
Kafa kesen beyin ezen
Utanmadan insan üzen
Fikri hür olupta gezen
Bize insan gerek insan
Kanla sulanan topraklar
Duysun çakallar alçaklar
Suçu görüpte susanlar
Bize insan gerek insan
İmtihanı kaybetmeyin
Dost Şerefe hükmetmeyin
İnsanlığı terk etmeyin
Bize insan gerek insan
28/10/2009
Dost Şeref
üstadım;
MİLLET OLARAK CUMHURİYET BAYRAMIMIZ KUTLU OLSUN
duygu yüklü nazik ve zarif yüreğinizin sesi olan ŞEREFLİ İNSAN OLMANIN erdemini nakış gibi kalblerimize işleyen bu güzel çalışmanızı beğenerek okudum.. çok çok güzeldi..
kutlarım saygın kaleminizi ve sevgi dolu yüreğinizi..tam puan 10..akçaydan selam ve saygılarımla...ibrahim yılmaz
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta