Gezmek,görmek, kaderin Yörük.
Gözleri çekik,göz kapağı düşük.
Başında fes ,yemeni ,takmış yüzük.
İşte bu orta Asya kökeni Türk.
Obalar toplanıyor,ateşi sönük.
Atlar,keçiler,kuzular yola dönük.
Ana der,gitmek gerek, olma sümsük.
İşe böyle gezer. Durmaz Yörük.
Tarihini çizer , bilir yazılıdır kütük.
Yolu bitmez, terzi gibi çarığı sökük.
Sarı, kırmızı,yeşil, beyaz ona önlük.
Biz Orta Asya'dan beri yol sürdük.
Gümüş kemerli kızın saçını hep ördük.
Kaderimizi at sırtında heybe gördük.
Keçi kılından örülmüş çadırda öldük.
Bize derler adı sanı şanlı Yörük.
Halı kilime özgür akrep ördük.
Deve ayağı halıya dokuyup övdük.
Eve barka tarlaya , çoktan küstük.
Bize derler adı sanı aslı Türk Yörük.
Hakan Özüçelenk
Kayıt Tarihi : 1.5.2019 00:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
diline sağlık
Teşekkür...
TÜM YORUMLAR (1)