Bize Dair Şiiri - Murat Akbaş

Eski bildiğim sokaklar
Nerde kaldı anılar...
Yeni çıktım özgürlüğe...
Kimse tanımaz,
Sanki yok gibiyim...
Duvarlar arasında;
Bildiğim duvarlar...
Üzerine şiirler yazılan duvarlar...
Gün çizilen duvarlar...
Gece olunca boğarcasına,
Üstüne üstüne gelen duvarlar...
Voltalarda cabası...
Bağlamanın telleri gerilir.
Hep bir ağızdan çileler söylenir.
Hiç tanımadığın insanlar sırdaşın...
Elini sürmediğin kitaplar hayatın oluvermiş...
Tekrardan öğrenircesine;
Yüzüne yüzüne vuran kapılar...
Zindan zannedersin o an...
Zaman geçer...
Sabretmeyi öğretirler...
Susmayı...
Zamanın girdabında
Kenara itilmişliği...
Hep bir umut vardır...
Çıkacam elbet...
Birgün...
Ve o gün gelir çatar...
Hergün beklediğin gün o gün...
Bütün kapılar açılır...
Zannedersin...
Ama hapis yeni başlar...
Damgalıyım kim, kim beni anlar...
Kapılar birer birer kapanır...
Yüzüme yüzüme...
Sabret dercesine...
Kim dayanır be kim?
Ne yatacak yer ne de kuru soğan...
Ekmek...
Gülersin değil mi?
Git çalış der gibi...
Çalışmak evet çalışmak...
Ama kim damgalıya iş verir?
Hele bir de işsizlik varsa...
Karabasanlar girer gündüz gözüyle...
Savaşırsın kötülüklerle...
Ama bir de ekmek kavgası yok mu..!
Belimi büker...
Karın aç, göz aç...
Sabır; zindanda kaldı...
Dercesine...
Sarılı verirsin;
Yılana sarılırcasına;
Ve sonra sonra....
Bilinen son...
Suçlu kalk ayağa...
Ömür boyu hapis...
İşte o an sevinirim...
Üzülürcesine...
Özgürlüğünüz sizin olsun...
Ben razıyım suçunuzu...
Üstlenmeye...
Niye dersen? ...
Mecburiyetten....