Bize dair Şiiri - Fevzi Cebe

sevdim seni
ve alışmışım
yalnızlık bu kez senle yaşanır belki
sanki doğru kişilermişizde
taşlar yanlış dizilmiş
yanlış bir sıra izlemiş hayat

.... 08.11.2006

sabah yeniden doğruldum
başladım isteksizce güne
yatağın sıcaklığını bırakmak istemedim senin gibi
altında kalmalıydık battaniyenin
biz ısıtamadıysak diğerimizi
belki o kabuk olurdu yaralarımıza

.....

beni dönüştürdün
olduğumdan farklıyım, geçmişimden
bencilde değilim aslında
istemek değil vermemek değil mi bencillik
açgözlüyümdür olsa olsa

şu an düşünüyorsam seni kendi yatağında
uyurken
hayal ediyorum
-dua ediyorum kimi zaman
inancıma sığınarak-
acaba ne giydin uyurken
gerçekten çıkarmadın mı üstünü yatağa sığınırken
sevgimi veremediysem
bu gözkapaklarımın bulut bulut olmadığı anlamına gelir mi

yalnızlıklarımızı tattık
ve yalındım, yalındın...
tavına getirmeye çalışmadım, sende
sevgilim demedim, diyemedim
ama bu suskunluk yaşantımızı gölgeleyebildi mi

boyumuzdan büyük hayat
her söz büyüyor ağızdan çıkar çıkmaz
ego’suna sıkışmış zavallılardan mıyım
-konuşmak bir kurmaca...yalan...tutsaklık
eksik ve yanlış tanımlamak herşeyi...
kifayetsiz bir davranış...ve fazlası
kimbilir belkide tanrıya özenmek ölçüsüzce-

14 şubat, hatırlıyorum
tarçın yemiştim, hatırlıyorum
10-11 mart, hatırlıyorum
ve “mikrop” deyişini unutur muyum
“piçlik” değil miydi yaptıklarımız
ama yormadı tüketmedi hiçbiri
onardı büyüttü belki ısıttı içimizi
güzeldi
...sıcaktı
....farklıydı
......sen doluydu

23. 11 - 08.11.2006