Tek bir isteğim vardı aslında
Kara kaplı deftere yazılmış kaderimi
Sevdanın arka bahçesinde oynatmak.
Nadasa bırakılmış gönüllerin dumanında boğdular bizi
Onu da bize çok gördüler.
Şu kısacık ömrümde bir küçük tebessüme vurulmaktı
Ağlamaktan,ağlattıklarını göremediler
Onu da bize çok gördüler.
Derdim bu adaletsiz dünyanın renksiz tonuna renk katmaktı
Griye boyadılar bizi,
Onu da bize çok gördüler.
Söz sahibi olmaktı belki de
İki şekerin çaya kattığı tadı anlatmak için
Azımızın tadını çaldılar,
3 beyazdan uzak durun dediler
Onu da bize çok gördüler.
Unutkanlığın en güzeliydi sevdiğin kadının bir gülüşü
Hevesimizi kırdılar
Sanki 32 dişimizi tek tek kırar gibi
Onu da bize çok gördüler.
Ahh dostum
İnsanı insan yapan insandı
İnsanı hayvanlaştıran yine insandı
Hayvanlık moda oldu,
Gülüşler Marmara Depremi gibi...
Tam kanat takıp uçacaktık ki
Aynamızı gösterdiler
Yerle bir ettiler bizi
Onu da bize çok gördüler.
Bir beyaz kağıtın olabileceği herşey olmaktı
Belki bir mektuptuk belki bir uçurtma,
Ham maddesiydik adamlığın..
Beğenmediler
İthal ettiler
Onu da bize çok gördüler.
Sanki dünyada hiç konuşulmayan bir dil öğrettiler
Kime iki çift laf ettiysek arkasını dönüp gitti
Hiç umrumuzda değilsin dediler
Dediler de,
Kendi memleketimizde turist olmayı öğrettiler.
Sayım memurunun bile gözüne girememişiz.
Dik duruşumuz kör etmiş insanları
Bizi görmediler, ya da görmek istemediler.
İstediğimiz renk olmayı çok gördüler.
Tinerle sildiler bizi, kendilerine benzetmek için
Kafamız kadar güzel olmasa da bahtımız...
Çok gördüler dostum Çok gördüler...
Şimdi ;
Burada herkes tanıdık,
Gurbetteyim.
Burada herkes yabancı,
Memleketteyim...
Kayıt Tarihi : 17.1.2020 11:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!