Bize çocuğu gibi bakardı Arife Deveci

Küçükken manevi anamız olarak bize,
Çocuğu gibi bakardı Arife Deveci.
Üşüdüğümüz zaman odun atardı köze,
Hemen ateşi yakardı Arife Deveci.

Kazanları ocağa koyardı su katarak,
Tokuçla karıştırırdı ona kül atarak.
Emine Ebem ile kazanı kaynatarak,
Elbisemizi yıkardı Arife Deveci.

Bizi doyururdu keçi sütünden içirip,
Sonra eve yollardı atlangıcı geçirip.
Keçiyi kırkıkla kırkıp tozunu uçurup,
Kirmen ile ip bükerdi Arife Deveci.

Acıkınca biz acıktık derdik ona varıp,
Bizlere saç ekmeği yapardı hamur karıp.
Bir yerimiz sökülse hemen onu çıkarıp,
Söküğü iple dikerdi Arife Deveci.

Güneyde iken onun kapısını vururduk,
Kardeşimle gider onun evine varırdık.
Saatlerce oynar ona eziyet verirdik,
Benim kahrımı çekerdi Arife Deveci.