Bize Bugün Yeter

Neyin var?
Üşüdün mü?
Karnın mı aç yavrum?
Bir dilim ekmeğimin yarısı senin.
Belki de hepsi... ne diyeyim?
Yırtık kabanımı da vereyim,
Sen mahsun olma,
Ağlama yeter....

Işıldayan yıldızlardan bize ne?
Ne anlarız sevgilinin dudaklarından?
Ekmeğin yanında soğana bayram ederiz.
Nasır tutmuş çöplüklerde ellerimiz.
Rahat olsun vicdanımız ve de;
Açık olsun alnımız yeder.

Bak şanslıyız bu gün;
Kediden artan peynir var yemekte,
Birkaç ekmek kırıntısıyla beraber,
Yarısı çürük yeşil biber...
Tuz yok taştan masamızda,
Bir bardakda su olsun yeter.

Yarınlar belki yok,
Esmerleşen ellerimizin arasında.
Belki umutlarımız sönük durur ufuklarda,
Biz dertlenmeyelim, isyan etmeyelim yine.
Şükredelim halimize,
Bize bu günümüz yeter.

(İstanbul: 10/06/2000)