Bize ait notlar Şiiri - İbrahim Yılmaz

Ben kim bilir kaç tiren kaçırdım
Kaç aşkın hüsranını yaşadım
Varlığımı inkar eden ruhumda
Hiç derdim olmadı evrensel bakıştan yana.

Hafızamda yayvan çürümüş düşünceler
Dilimde sensiz meşk şarkıları
Hiç çekmediler beni
Çağın yapay sevdaları.

Ben o istasyonda bir adım ötede
Utanmadan hala çağa tersten bakıyorum
Beynimi çalanlar çoktan toprak olmuş ama
Alnımı okşayan toprak farkında hatalarımın
Sen güleç yüzünle bana bakardın
Beni aşka davet eden pencerelerden
Ben akşamı karşılardım gözlerinde
Bir bir geçti rüyalarım gecenin çitlerinden
İllaki bu gece ben
Her şeyi anlatmak istiyorum sana
Ruhumu kirleten gerçekleri
Yakası açılmamış sözlerle
Belleğimde kalan resimlerden.

Dönme dolapları bilir misin
Fasit daire etrafında dönen
Ah işte o dönme dolaplar
Parya bakışlı köleler yaptı bizleri
Ulu bir çınardı ruhum önceleri
Sonra kuşları ve dallarını katlettiler ellerimin
İçeriden ve dışarıdan çarpan darbeler
Yerlere yıktı gövdemi boydan boya
Küllerimden erken uyanan yağmurlar
Sevdamın saçaklarında uyutuldu
İşte yine kuşatıldım alnımın yokuşlarında
Hepimizin içi mahpustu.

Ağladım saçlarına sarılarak gecenin
Sonra sen geldin aklıma
Gözyaşlarımdan sen düştün avuçlarıma
Hiç görmem dediğim rüyaları gördüm
İçinde yalnızca sen olan rüyaları
Varlığımın enkazı altında kalan rüyalarım
Ne kadar acı ve ne kadar gerçekti
Ne duydum ve ne de gördüm
Bahçesaray’ın sürgün gecelerini
Pembe romanlar anlatamaz bizi.

Yıllar küllerimi eliyor
Şehrin mazgallarından
Sığırtmaç sesleri öykülerde kaldı
Baygın bakışlarda kaldı gecenin sarhoş adı
Yıllar yıkıldı üstüne gecelerin
Gerçekler kükredi bir anda kınından
Öldü damarlarımda yabancı sesin arması.

Sen çocukları soruyorsun bana
Onları biz öldürdük heveslerimizle
Onlar saklanıyorlar yarınların gölgelerine
Taze bülbül sesleridir zamanı güldüren
Peyzajı yeni biten bahçelerde
Kederli hayatın suratına boşalan
Deruni bir yağmurdu bizi ağlatan
Yaşama yeni çekilen perdelerde.

AKÇAY - ŞUBAT / 2009