Bize ait hiçbir şey bize benzemiyor

Uzaktaydı
Çok uzakta bir genç
Onun kanatlarındaydı aşk
Ve çırpındıkça dökülüyordu
Kıyısında gecenin
Kıyısında korkunun ve ölümün
Dünya ile hiçbir bağlantısı olmayan

Bak
İşte bir kız koşuyor saçları bakırdan
Kırılgan bir yürekle
Ovuyor ellerini
Ovuyor göğün kuşları altında
Aşka değen ellerini

Genç
Yontarak elindeki odunu düşünceli
Bir heykel gibi dineliyor köy meydanında
Bellibelirsiz bir dalgayla boğulmakta
Kim bilir hangi kızdır onu bulandıran

Kızın ise
Yalnız çiçeklerdir aklını çelen
Çünkü
Yoktur herhalde çiçekler ile meşgul olmayan bir kız
Kızdır çünkü o
Zarif şeylerin peşinde akıp gitmekte
Pencere nişlerinde dalgın bir kız ancak aşkı düşünür

Ve muhakkak geçer
Babayiğit bir tavırganlıkla
Dipdiri kaba saba gövdesini gösteren o genç
Her sabah
Pencereye doğru gülümseyerek

Ömer Altıntaş