Arda kalan yaşam ötesizlik düşünceleri ile geçer...
İstersen bu güne kadar oluşmuş en hırçın sesinle veya çoğu zaman masum küçük kız kimliğine bürünmüş, o en kısık, en yumuşak, en çok boyun eğmiş bir küçücük kız edasıyla, o istekleri vurgulu sesinle, o istekleri masum kisvesine bürünmüş, en yumuşak, en sevecen, en çok severmiş gibi davranan, küçücük kız edasıyla konuş…
Ama ençok sevdiğin o yumuşak yardım edici davranışlarına bürünmüş sesin ile, konuş bu gün veya bu gece banimle…
Belki de yıllar ve yıllar sonra özlediğin o çocuklaşmış çaresizliğinle dinlemek istediğim sesinle konuş bu gece karartılar çekildiğinde, bütün kuşların sessizliğe büründüğü, sığınaklara çekildiği bir zamanda, bazen acımasız korna sesleri veya yürek yırtan ambulans sesleri arasında ve benim ençok yalnızlaştığım, yalnızımsı seslere ihtiyacım olduğu, uykusuzluğumun son anlarına ulaştığı bir zamanlamayı beklercesine aniden konuş benimle…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta