Bizdik Öldüren Şiiri - Alaaddin Emre

karanlıklardı vazgeçemediğimiz
bir sokak çocuğu alışkanlığı
ölçüsüz kılan sözcükleri
kapatan kapıları rüzgâr değil
elbet ellerimizdi
bilmeden değil bilerek
asansörü yukarı gönderen
duruşu mermeri aratmayan
karşıtlıklar gelgitleri
umursamadığımız sanki
yoldan geçen rastgele biri diye
baktığımız bir yaklaşamama vakti
zamanı değil diye yanılsamayla
çoşkuyla beklediğimiz o güne
yaklaştıkça artan inancımızla
şimdi ayaklar altındadır gözyaşımız
aynalar kitaplar
sözcükler dizeler
eğilip büzüşmektedir
bir çamaşırcı eli görünümünde

rastgele artık bahaneler
idare edilen o güzel aidiyetler
boşluğa açılan yelkenler de
limansız molalar
rastgele bu yabancılık kentte
bunu öğrendik bunu bildik

ne ki rastgele değildi
sıkılan kurşun kalbe
bir aşkı isteyen de
öldüren de bizdik