Bızdık Şiiri - Vehbiye Yersel

Kafesin kapağını açtım,çıksın diye.
Tünekte bekledi, çıkmadı dışarıya.
Belli ki canı sıkılmış,isyan ediyor,
Kafesinde kalmak için direniyor,

Bir müddet sonra, cıvıltıları duyuldu,
Uçtu,bir elime,bir başıma oturdu,
Kafestekileri,gagası ile tuttu,
O küçücük gaga ile hepsini attı,

Artık keyfine,diyecek yoktu,
Ben de onun kadar özgür olabilsem,
Onun gibi mutluluktan,uçabilsem
Dertlerimi,birazcık unutabilsem.

Bazen canım,sıkılır,duramıyorum,
Geçmişimi çoğu zaman arıyorum,
Allah tan her an sabır istiyorum,
Namertlere muhtaç eyleme,
Rabbim,diyor, hep dua ediyorum
21Eylül 1994