Bizden Kopanlar Şiiri - Devrim Dokdere

Anası taşır onu,beş aylık karnında,
Göze görünmez,el kadar bir oğlan,
Dört gözle yolunu gözler anası,
İşlemeli küçük çorapları elinde.

O dünyaya geldiği zaman
Bırakılacak yetimhane önlerine çocuklar,
Afrikada bilmem kaçıncısı ölecek açlıkdan,
Şırnak'da kar,dipi içinde boğuşacak gelinler,
Kim bilir yetişemeden onlarda ölecekler.

Benim çocuk büyüdüğü zaman,
Doğacak filistinde çocuklar,
Açmadan gözlerini geri kapayacaklar,
Yahut beşik yerine, ipde sallandıracaklar..

Bizim çocuk evlendiği zaman
Evlenecek dünyadaki çocuklar,
Süsleyecek omuzlarını,güzel kızlar,
Sabah uyandıklarında,yalnız olmayacaklar.

Benim oğlum baba olduğu zaman
Yeniden kurulacak bu dünya,
Siyah,sarı,beyaz renkli çocuklar
Savaşa,açlığa,sömürüye inat
Bir arada kardeşce yaşayacaklar..