Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
bir solukta okudum ..hikayenin orjinalliği kadar anlatım sunumda çok yerli yerinde..güçlü kalemin ve duyguların yansımış..saygılarımla..
Bazen eylülleri,haziranları, bazen buz kesmiş şubatı, bazen de temmuzları yansıtıyordu….Yaşının kadını değildi görüntüsü, onca estetiği geçiren kadılardan daha güzel, daha diri, daha canlıydı… Yerinde duramıyordu. Bedeni çalışmaya programlanmış bir robottu, yürümüyor koşuyordu..Gün bitip, yıldızlı yorgan çekilince gökyüzüne,kapatınca evinin kapılarını, yalnızlığını yastığıyla paylaşırken, düşüncelerini kovuyor, gözkapaklarını görünmeyen bir el kapatıyor..yorulan bedenini salıyordu uykulara…
......................................................................
Anadolu kadını tamda 'Sakıbe Abla' dır aslında...
Analığı tam anlamıyla yerine getirir...Eşine yüreğiyle verir kendini....Irgatken tarlada, gücünü sonuna kadar kullanırda yorulduğunu bilmez...
Herşeyi makul karşılamayı, hoşgörüyü özümsemiştir ve şikayet etmeyi bilmez imkansızlıklarından...Kışı yaşarken yaşamında, çabalar, baharları getirmek için hayatında yer alan eşi için, çocukları için, çevresinde var olan tüm sevdikleri için...
Teşekkürler Yıldız Hanım...Eminim 'Ragıbe Abla'
onu anlattığın bu yazıdan dolayı en büyük ikramiyeyi kazanmış gibi mutlu olmuştur. Yüreğine sağlık Arkadaşım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta