Bizden Arta Kalan Şiiri - Veysi Çakır

Beton zeminle aramda bir battaniye var
Kafam kaç ölünün başının değdiği yastıkta
O uzun burunlu ama hanım hanımcık hemşire spor haberlerini izlemekte
Yanımda ölüme beraber komşu olduğumuz bir amca var yaşı seksen beş

Oturarak uyuyor ilgisi göstermelikten çok pahalı
İçten sorular yürekten oturuşu ölümün dibine
İnsan başlı bir canavar yaratıyor sadece namussuzun gördüğü
Okyanuslar kadar su içiyor ve boğuyor o titrek sesi ile
Yüreğinde sıfat eksikliği olan adamları

Yine uyuya kaldı yemek yeme posizyonunda
Gerçi hiç yemek yiyemiyor ve sallanamıyor salıncakta
Yinede var en az benim ömrüm kadar sözü
Ordan burdan biriktirmiş ezber yapmamış sınavı

Defterin her köşesine çalışmış ufak ufak notlar çıkarmış
Sınava beş kala ya da daha fazla kala
Önce yarattığı canavarı usulca ama yürekten öldürüyor
Sonra bana anlatıyor tuttuğu dip notları benim sıfatım refakatçi

Hemşire uyuyor betonla aramda battaniye
Dedemin idrar torbası baş ucumda, karıncalar var odanın her tarafında
Türkçesi olsaydıda şikayeti olmazdı bu insanların böyle sidikli ortamlara
Yanlız kızılır eğer varsa bir kızgınlık beyazların suratlarında
Öfke ile bakmamalı insanlar budur bize ya rabbi çok şükür dedirten