Hep karavana attık hayatta...
İnandığımız hayaller, sefil oldu. Bir bir eriyip, yüreğimizden akı(p) gitti.!
Oysa, ne umutlar besleyip takmıştık peşine dünyanın,
koca koca sevdaları küçültüp, yüreğimize sokuşturmuştuk...Belki ağrısı da, sancısı da,
bu yükten idi...!
Birileri duyar belki sesimizi dedik duyurmaya çalıştık...Bağırdık, bağırdık, bağırdık...
Ne sese gelen oldu, ne de cevap veren. Anlatamadık, anlayacağın derdimizi
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Yine de devam etmeli yaşama dört elle sarılmaya
Tebrikler
sesimizi feryadımızı duymayanların mezarına bizde vardık yazılmayacak amma hak hukuk diyenlerde unutulmayacak mezar taşlarına yazılmasa da yüreklere yazılacak dost kutlarım
Teşekkür ederim üstadım.
Düşlerim vardı eskiden, filmi geri sarıyorum,
Köydeki mezarlıkta, eski dostları arıyorum..!
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta