Kim bilebilir ki şu yüreğimi yakan içime düşen ateşi
Kim bilebilir ki bana doğrulan ölüm kusan namluyu
Kalleşçe vurulduğumu
Dağlara kaçışımı
Dünyamın yıkılışını
Göğün üzerime çöküşünü
Avucumda sıkıca tuttuğum
Çekirdeğinden ayrılan
Bir mermi kovanında
Çınar tohumun kıpırdanışını
Bir tutam mutluluğu bize reva gören
Zalimlere, soysuzlara karşı içimdeki isyanın şahlanışını
Kim bilebilir ki yanı başımda yakılan, yıkılan evleri
Ağırbaşlı olmayan ölümün kollarında
Onlarca eylül bakışlı
Kefensiz çocukları
Vicdanları kör
İnsanlığını yitirmiş
Yüzlerine ağız dolusu tükürdüğümü o halk düşmanlarını
Kim bilir ki parçalanan bedenimin derin acısını
Gün doğmayan ülkemde barut kokusunu
Dicle’nin ağlayışını
Fırat’ın feryadını
Munzur’un ağıtını
Elleri öpülesi
Annelerin gözyaşlarını
Ateşle oynayanlar çok iyi bilin
Bizde umut bizde sevgi tükenmez
Döktüğünüz her damla kanımızın vereceksiniz hesabını
Kim bilebilir ki avazım çıktığı kadar barış haykırdığımı
Uygarlık yolunda özgürlük için yürüyenlere bağlılığımı
Beyazlara karşı
Biz siyahların savaşı sürdükçe
Ne zengine, ne ezene ne de düzene boyun eğmeyeceğiz
25.06.2016
İstanbul
Kayıt Tarihi : 26.6.2016 00:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Barışa, özgürlüğe,eşitlik ve adalete,
Susamışlığa son verecek gibi...
TÜM YORUMLAR (1)