Aynı dünya da yaşayan,
Ayrı okyanuslarda yüzen,
Vurgun yemiş üç yaralı yunus...
Kenetlenmiştik birbirimize,
Hayallerimizin peşinde,
Üç beyaz glayör gibiydik,
Birbirini tamamlayan,
Üç mükemmel dost...!
Savaşımız çok çetindi,
Sınavımız çok ağırdı,
Söz vermiştik birbirimize,
Biz ikisini de kazanacaktık,
Ümitliydik ! Azimliydikte...
Tesadüf bu ya !
Üçümüzde vurgunu,
Sol yanımızdan yemiştik,
Hep sol yanımız acıyordu...!
Ama acılar bizi birbirimize,
Daha çok kenetlendiriyordu...
Gülmesede yüzümüz,
Görmesekte bir güzel gün,
Yılmak,pes etmek yoktu,
Aksine acılar daha çok,
Güçlendiriyordu bizi...!
Hayat hep acılarla,
Çilelerle mi devam eder ?
Yolun sonunu bilmem ama !
Ebedi hayatta da üç kişi,
Olmak istiyorum !
Kardeşim, Sırdaşım ve Ben
Kayıt Tarihi : 20.3.2018 04:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair hayatındaki diğer önemli iki kişiyi de anlatmaya çalışmış
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!