Hoşgörü Şiiri - Osman Bulut

Kuluna en güzel bağıştır Haktan
Artar da eksilmez bizde hoşgörü.
Tamamlamak gerek yüce kaynaktan
Bitip tükenmişse sizde hoşgörü.

Aklın vazifesi, gönlün borcudur,
Tekamülün zirvesidir, burcudur.
Mutlu yuvaların sağlam harcıdır
Erkekte hoşgörü, kızda hoşgörü.

Gerilen tellerden duysa da azap
Dövse de o yufka bağrını mızrap
Her dem ölçülüdür verdiği cevap
Öfkeye notadır sazda hoşgörü.

Kaybolmaz etkisi, geçmez modası
Aklın kılavuzu, gönlün sevdası
Muhabbettir enerjisi, gıdası
Bununla beslenir özde hoşgörü.

Halkı bilmez Hakka taraf olmayan
Kalbinde merhamet, insaf olmayan
Sulandırır niyeti saf olmayan
Gün doğar kaybolur buzda hoşgörü.

Akıbet soyulur parlak boyalar,
Kaplar ortalığı süsler, foyalar
Yalnız aklı kıt olanı oyalar
Hoş bir ambalajdır sözde hoşgörü.

Kalbi mühürlünün yanına varma,
Onun hükmü belli üstünde durma.
Bulunmaz boşuna kafayı yorma,
Gerçeği görmeyen gözde hoşgörü.

Eğer kök salmışsa yüreğe gurur
Yeşeren tertemiz duygular kurur.
Yapmacık görünür, eğreti durur
Gülmeyi bilmeyen yüzde hoşgörü.

Sürdürür canlılar yaşam cengini
Görmek gerek onların ahengini.
Değiştirir tabiatın rengini
Baharda hoşgörü, yazda hoşgörü.

Artık kapatmalı kavga çağını,
Bozmalı şeytanın pis tuzağını.
Güçlendirir sevgi saygı bağını,
Şakada hoşgörü, nazda hoşgörü.

Huzur dolu, güven dolu bu liman
Ayrılıp gidenin ahvali yaman
Tek rakibi bağnazlığı her zaman
Geride bırakır hızda hoşgörü

Osman der gün gelir dolarsa vade
Hay’dan gelen Hu’ya olur iade.
Atlastan, ipekten daha ziyade
Üç metrelik beyaz bezde hoşgörü.