Bizde Beni Bıraktılar Şiiri - Mehmet İslami

Gemzelerde gül açarken
Yüzde beni bıraktılar
Yörük yayladan göçerken
Düzde beni bıraktılar

Daha doğarken hiçimde
Canım dedim can içimde
Hallâcı Mansur biçimde
Tozda beni bıraktılar

Lâl oluben bülbüllerim
Firkatten açmaz güllerim
Alevi sönen küllerim
Közde beni bıraktılar

Kıskançliği öne koyup
İyiliğe kötü deyip
İnsan şeytanına uyup
Tezde beni bıraktılar

Önce Ellâh’ım diyorken
Sonra seni seviyorken
Gölgen olup gidiyorken
İzde beni bıraktılar

İkimiz bir ankıt kuşu
Helhâde yapardık tuşu
Dinlemeyince Baykuşu
Kuzda beni bıraktılar

Dedik ölsekde beraber
Bican olsakda beraber
Yalandan gelince haber
Bizde beni bıraktılar

Hasutlukla körüklenip
Fücûr ile örüklenip
Bataklığa sürüklenip
Sazda beni bıraktılar

Emekler oldu nafile
Dalgalar vurmaz sahile
Lâf tesir etmez câhile
Sözde beni bıraktılar

Bırakanlar bırakılır
Temelsiz binâ yıkılır
Beyni boş olan sıkılır
Hâzda beni bıraktılar

Gün batıyor yavaş, yavaş
Akamete düçar savaş
Sarındılar ipek kumaş
Bezde beni bıraktılar

Ekmeyenler mahsûl dermez
Çalışmazsan Ellâh vermez
Hikmetine akıl ermez
Yazda beni bıraktılar

İSLÂMİ der; sanma erken
Aha güneş batıyorken
Sarıl; sana vakit varken
Özde; beni bıraktılar