Bizde ayaz, Zerdalide ayaz

Edindiklerimizle, tavında bir çay demleme uğraşı,
bildiklerimizle kısa, uzun, geniş, dar ayrımı yapmaksızın,
karınca kararınca, yol alma telaşı içindeydik.
kâh okul yıllarında ki muzipliklerimizi
hatırlar, repliklerimize gülüşür,
kâh en sevdiğimiz aşk filmini (1)
izlemeye koyulur, o akıldan çıkmayan sahnesini
tekrar tekrar seyredip ağlaşırdık!
Belki de bu yüzden,
yani hem güldürdüğü,
hem de ağlattığı için
sevmeye başlamıştık aşkı.
Kim bilir,belki de sözlere velhasıl getirmeyişimiz de
bu yüzdendi?
Kimi zaman yaklaştığımız her adımda
Özlememiz,
Uzaklaştığımız her adımda tedirgin olup
her şeyi karıştırır olmamızda
belki de aşkın tutkumuz haline
gelmesi de bu yüzdendi?
Kim bilir belki de görmek istediğimiz gibi bakıyor,
gerçekleri tebessümle geçiştiriyorduk.
Her şey baktığımız gibi kalabilseydi,
İşte o zaman, zamanın aldatma ihtimali
ortadan kalkmış olacaktı.
Ama
Yazgımız,
Bu deli çağımız,
Güneşin mâsum yüzüne aldanıp
vaktinden önce çiçek açmış
zerdali ağacına benziyordu.
Hem bizde,
Hem de zerdalide ayaz
ne kadar beslense,beslesekte,
ne aşkı, ne de çağlayı kurtarabiliriz.
sadece aldanır,aldatılırız.
zaten düşlere hep gebe kalmamız da
bu yüzdendi.
Kim bilir, belki de sırf bu yüzden görmek istediğimiz
gibi bakmışız,
zamanın aralığından,
hüzün dolu gözlerle?
Şimdi hangi yöne dönsek de yüzümüzü,
hangi penceresinden,
hangi aynasından,
hangi yüzünden baksakta,
değişmiyor görüntüler,
değiştirmiyor gerçekleri.
Örümcek ağlı karanlık odamızda,
Hem ne kadar kapatabilirdi ki?
koynumuza giren akşam,
örtündüğümüz yorgan,
anadan doğma üryan yalnızlığımızı
ve hangi valize sığabilir ki anılar,
hangi nakliyeyle nakil edilebilirdi ki,
yaşanmışlar,yaşanmamışlar arasına?
Kim bilir, belki de en büyük hatamız,
aşkı hafife almamızla başlamış?
Belki de, sırf bu yüzden şimal rüzgârları
esmişti başımızda?
Ah! o deli dolu çağlarımız yok mu,
O burnundan kıl aldırmayan hallerimiz?
Belki de bu yüzdendi gönül testimizin erken sızıntı vermesi,
Kim bilir, belki de sırf bu yüzden züğürt tesellilerle
aldattık birbirimizi?
ve her anın kırılmasıyla,
akrep zehri gibi, her yanımıza dağıldı
Zaman!
teselli midir bilinmez ama
edindiklerimiz,
bildiklerimizle birlikte, hayli bir yol aldı zamandan…
Tarihin tekerrür ettiği bilinir bilinmesine de,
Ancak,zamanın tekerrür ettiğine hiç rastlanmadı.
Mucizeler beklemekse yersizdi artık
Bencilliğimizden.
Biz sadece doğrularımızı
Savunmakla meşgulken,
Başkalarının doğrularını savururduk.
Habersizdik,
Zamanın zamanla doğurduğu doğruların
Hazin sonumuza zemin hazırlığından.
Kaçamazdık,bu hazin son
kaçınılmazlarımız arasındaydı zaten.
Bunu çok geç fark ettik,
Çok geç anladık
Oysa!