elinden tutuyorum acıyı bir çocuk gibi
bir ucundan ötekine parkta dolaşıyoruz
oyuncak veriyorum, hediye
bin ışık yakıyorum bebek gözlerine
önce maviye boyayıp evreni
zihnime nakşediyorum sonra
rüzgâr çanları asıyoruz göğe
masallar dinliyoruz ilâhi bir sesten
çocuk mu gezdiriyorum
ben mi geziyorum bilmiyorum
acı eskitiyorum!
eşim dostum arkadaşım “bilge” soruyor:
'görüyor musun? '
'şahin gözlerim görüyor, meraklanma'
Bizans oyunları izliyorum
ama ne oyunlar
Bizans halt etmiş yanında!
durduk yerde
acı eskitmenin âlemi var mı şimdi
başka türlü dayanılmıyor ey çocuk!
tut elimden
dolaşmaya gidiyoruz
tuzaklar kuruluyor şahin gözlerime
acı eskiteceğiz bugünden yarına
(21 Temmuz 2003)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 21.7.2003 22:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sanıyorum farkında olmadan hepimiz aynı şeyi yapıyoruz... Gören 'şahin gözlerinize' ve hisseden 'derin yüreğinize' sağlık... Saygılarımla...
Teşekkürler Naime Hanım
Sevgi,saygı ve dostlukla
mim kemal ertuğrul
TÜM YORUMLAR (7)