Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
tek kelimeyle harikaaaaaa.....tam puan
Değerli dost,
Sevgili şairim.
Şiirinizi beğeniyle okudum.
Yüreğinize salık.
Kaleminiz daim olsun.
Olsun ki;
Yolumuza ışık tutsun.
Kutluyorum+10 puanla
Selam ve saygılar şairime......
Ressamlar, herkesin görebildiklerini çizerler..
Oysa, biz şairler, herkesin göremediklerini,
Kimilerinin algılayamadıklarını, hissedemediklrini,
Ve dahası,
Dinci sömürünün, vahşetin, ırkçılığın, talanın anasını,
İşte o, kan ve göz yaşı ile beslenen, insanlığın baş belasını,
Evet, emperyalizmin, görünmeyen karanlık yüzünü çizeriz,
Yüreğimize, hem de kanata kanata..
Bu şiire ilham olan çok sevgili Atatürk Kızı İlkay' cığıma ve en az onun yüreği kadar duyarlı kalemi kadar özgür kalemli kalbi vatanım diye çarpan Hüseyin Çubuk kardeşime tebrikler, sevgiler bu anlamlı güzel şiir nedeniyle...Tüm güzellikler ülkemizin ve vatandaşlarımızın olsun...Hep birlikte aydınlık günlere...
PAYLAŞIMINIZA TEŞEKKRLER SAĞ OLNUZ VAR OLUNUZ
bu güzel şiir yazan kaleme şirsel bir yorum daha uygun diye düşündüm
TEPRİK EDERİM
yürekte ki coşku akmış şağlamş
şiir duyguları yazmış bağlamış
sevda ateşinde sine dağlamış
şaire merhaba teprik ederim
sevgiği bağlamış kalem ucuna
dostluğu almışta o avucuna
tanrı şairliği bahşetmiş ona
şaire merhaba teprik edeirim
şair Yusuf Değirmenci
* Özgür yüreğinizi sonsuz kutluyorum *
* 10 Antoloji Yıldızı *
kaleminize sağlık ustadım çok güzel olmuş selam ve dua ile
GERÇEKLERLE GÜZELLİKLERLE VE DE ANLAMLAR İLE YÜZYÜZEYDİM HOCAM ŞİİRİNİZDE OKUMAKTAN HAZ DUYDUM KUTLUYORUM YÜREĞİNİZİ
SELAM VE SAYGILARIMLA
Yani biz sadece kendimizi değil, insanı yaşarız, yani biz sadece kendimize değil başkalarına da yaşarız. Bizim Yalnızlığımız yapaydır. Etrafımızda binlerce bizden vardır. Yani biz bir ölsekte binlerle doğarız her yeni günde. Çünkü sevdamız bir kere yazılmıştır evrenin her zerresine. Teşekkürler sevgili dost, teşekkürler Sayın Çubuk yürekli ve içten sesine (10 + Ant.).
Dostum, çok güzel bir şiir. Kutlarım sizi. Kaleminiz hep yazsın ama pasiflemek niye?
Karanlıklardan korkmayalım, üzerine üzerine gidelim ki karanlık bizden kaçsın! Bunun için eğitim öğretime ağırlık vermeliyiz.Cahillik, cahillerden çok bizim başiımızın belası. Bir sadakaya alışmışa ne cesen boş. Çünkü kafa boş, göz kör, kulak sağır.Kötülüğün nereden geldiğini bilemiyor. Düşmanına silah veriyor, al beni vur diye! İmam Hatip okulları, kuran kursları, Diyanet İşleri Başkanlığı... kapatılmalıdır.Camilerdeki vaazlar denetlenmelidir.Metin olarak önceden imama verilmeli. Hiç siyaset yaptı diye soruşturulan, yargılanan imam duydunuz mu?Ama öğretmen!..
Saygılar, selamlar mutluluklar.
HÜSEYİN HOCAM GÜZEL VE ANLAMLI BİR ŞİİR
OKUDUM YİNE USTA KALEMİNİZDEN.
İLHAMINIZ BOL GÖNLÜNÜZ ŞEN OLSUN TEBRİKLER
Bu şiir ile ilgili 41 tane yorum bulunmakta