Biz Yalnızlar Şiiri - Samet Fidan

Biz yalnızlar sokaklarda kaldırımlarla yürürüz
Canımız sıkıldığı zaman rüzgârın elini tutarız.
En sevdiğimiz şarkıları elektrik direklerine okuruz
Cebimizde taşıdığımız resim genelde kendimizindir
Arayanımız da yoktur soranımız da
Duraklarda belediye otobüsleriyle buluşuruz
Planlarımızı hayallerimize anlatırız;
Hayallerimizi kâğıtlara
Güneşli havaları çok severiz
Yağmur bize işkencedir
Dizlerimize kadar çamura batarız
Montumuzun altında boşluğu tutarız
Ve her adımda biraz daha acele ederiz
Her zaman severiz hiçbir zaman sevilmeyiz
Öyle başımızı omzuna yaslayacağımız bir sevgili olmadığından yanımızda
Ağlamamız gerekirse başımızı yastıklara gömeriz
Biz yalnızlar her gece yalnızlıkla sevişiriz
Kimseyle ortak şarkımız yoktur
Kimsenin aşkında gözümüz de yoktur
Ama ne yapalım elimizde değil
Önümüzden geçen her çifte imrenmeden yapamayız
Her boğazımıza kadar yalnızlığımıza battığımızda
en okkalı küfürleri yalnız yalnızlığımıza ederiz
ve biliriz tek biz yalnız değiliz
buna rağmen ne biz diğer yalnızları fark ederiz ne de onlar bizi
öylece yaşayıp gideriz.