Biz Ve Dünya Şiiri - Hasan Hüseyin Beydil

BİZ VE DÜNYA

geçmişte herkesce bilinmese de
az biraz bilinir oldu
yine yeniden yazalım bu taşlara, duvarlara
gün gelir okursa diye birileri

yanıldın pek muteber zarifoğlu!

adı dünya diye bilinse de
hepi topu güneş tozundan azıcık büyükcesi
öyle aman aman kıymetli de değildi

henüz bilmediğimiz ne dünyalar vardı
öyle yeni dünyalardan olmasa da

meteorlar suyu getirdi
zaman sudan çok geçti
o sular birikti birikti de
ortalık yeşerdi cana geldi

zaman geçti ha geçti sonrasında
ortak yaşayan, ortak üreten,
ortak mülkiyeti olan, ortak paylaşan
avcı ve toplayıcı olan komünlerin günüydü

günler, aylar, binlerce yıl sonra
tarla sandılar başkadılar ekmeye biçmeye
işte ne olduysa oldu
barbarlık, savaş, devlet, sömürü çıkıp geldi
medeniyet ve uygarlık adına
kimi de ilerleme dediler o tarlaya
o tarla ki kanla, kemikle beslendi

öyle ekip biçip gidilmedi zarifoğlu!

kazık çaktılar kimi yerde
kazığa çaktılar kimilerini de
yer ve gök herşeye şahitti
bir tek insanlık şahit olamadı
milyarlık suyun kirlenmesine

çoktandır nice canın canı tükendi de
alayınız şahitlik yapmadı
şimdi geldi dayandı kapınıza
neslinizin yokoluşu

inadından vazgeçmedi
aşk ile sevemedi hala
dünya batsa da nefesimi kesti ha kesti

şimdi oynayalım mı...
dünya ister tarla
dünya ister sahne
dünya ister bir oyun olsa da
desen ki aç hadi yüreğini
desem ki avuçlarının arasında
gözlerimiz açık oynasak körebe
bir ben, bir de sen sarılsan ebelenme olmasa
ben sana sen bana takılıp düşse
bütün zamanlar çamurun çaylağın içine
yüreğimizdeki çocukluğumuz hiç kirlenmese
ne tarla, sahne, oyun kirlenmese
ne de dünyamız kirlenmese

aşk ile dudaklarımız her öpmelerimizde
sokaklarda avazımız çıktığınca şiirler okusa
için ben dolsa, içim sen dolsa aşk ile

anlayacağın daldan bir elma yedi
düşmedi o yalandı
tüm bunlar masal da değildi
gerçektik ikimizde elma misali
yani seviyorsan sen elmayı
elma da seni sevmeliydi

tarla da ekip biçme de en büyük yalandı
insanlık bir avuç mısıra, pirince, buğdaya aldandı
oysa ortaktık hepsine dün hep birlikte
din, dil, devlet, ulus ayrılmasaydı
düşmezlerdi şimdi
mısırı, pirinci, buğdayı ayıklamaya
o an çamura düşüp kirlendi
tarla, sahne, oyun ve dünya

gelsen kapıya dayansan şimdi
çıksak sokaklara
avazımız çıktığınca
şiirler okusak sen bana, ben sana
duysa tüm dünya ille de aşk ile
kurtarırmıydık bizi ve dünyayı...

Hasan Hüseyin Beydil
14.05.2020