Güneş umarsızca kayboluyordu,
Her yeni gün,
Zifiri karanlığa gömülüyordu...
Ölü toprağı serpilmişti,
Kardelenlerin asi tahtına;
Gömülüp kaybolan kızıllığa.
Kimine göre bu direniş,
Kafdağında hayal bile değildi.
Ama Mustafa Kemal ve arkadaşları,
Ansızın Samsuna çıka geldi.
Çakmak çakmak gözlerde,
Mustafa Kemal güneşi gördü;
Korkmayın biz varız dedi...
Biz varız tek yürek sevdalarda,
Biz varız tek yumruk kavgalarda,
Biz varız tek bayrak meydanlarda,
Biz varız dedi ve yürüdü;
Özgürlüğe çıkan bu yollarda.
Kayıt Tarihi : 12.6.2009 02:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!