Biz üç kardeşiz Şiiri - Kemal Yılmaz 2

Kimsemiz kalmamıştı hayatta !
Ayrılık rüzgarı annemle babama estiğinde .
Sadece 3 küçük fidan kimsesiz 3 kardeş .
En küçüğümüz 6 ortanca 10 ben 14 yaşımdaydım acimasiz sokakla tanistigimizda .

Teşekkür ederim anne teşekkür ederim
Nasılda bıraktın 3 küçük fidanı çocuk yaşta
Hadi babamı sorma o umursamazdı hayatta .

Biliyormusun anne siz bizi terk ettikten sonra
Üşüdüm ! Dondum! Titredim .
Ama kardeşlerime belli etmedim .

Yastığımızı taştan ! Yorganımızı
Kartondan yaptım
Ekmeğimizi çöpten çıkardım
Ben çok açtım ! Ama kardeşlerime yedirdim anne .

Aslında sen olsaydın ! Biz yine yaşardık sokakta
Sana sarılır ısınır
Seni öper doyardık anne .

Varsın olmasin hayırsız babam yanımızda
Bizbize yeterdik .
Biz yine savaşır yine ac yatardık
Yarım ekmeğe umutlarımızı koyar
Doyardık
Sen olsaydın bizimle .

Biliyormusun anne siz bizi terk ettikten sonra
Parklarda oynayan çocuklara hayran hayran
Bakardık
Arkadaş olmak için yanlarına gidince
Bizden kaçarlardı sokak çocuğuyuz diye
Annelerinden az dayak yemedik sayenizde

Siz giderken bizim çocukluğumuzuda
Götürdünüz anne !

Şimdi ortanca kardeşim 23 yaşında
Uyuşturucu batağında
Çok uğraştım gücüm yetmedi kurtarmaya .

En küçüğümüz güvercinim 19 unda
Hazır asker aslında ama aklı bir karış havada
Zaten adresimiz olmayınca bulamıyorlar sokakta .
Bana gelince beni hiç sorma hayatı çocuk yaşta
Çalınmış bir adam olmaya devam ediyorum .
Siz iyi olunda biz dağıldık nasıl olsa