Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hayırlı teskereleriniz olsun inşallah kadasız belasız efendım güzel paylaşımınız ıcın teşekkurler sevgı ve selamlar
selami
CUMHURİYET ANA, CUMHURİYET EVLADINA SESLENİYOR KORKUSUZCA, GERİLE GERİLE ÖVÜYOR. CUMHURİYETLE ÖVÜNÜRKEN CUMHURİYET KARŞITLARI İÇİN BAĞRINI DÖVÜYOR. CUMHURİYET ŞAİRİMİZİ YÜREKTEN KUTLAR, BAŞARILAR DİLERİM. SAYGILARIMLA.
Bağrından çıktığı yüce ulusunun güveninden aldığı destekle yükselen Türk Silahlı Kuvvetleri, tarihten gelen sorumluluğu ve “Güçlü ordu, Güçlü Türkiye” bilinciyle sergilediği sağduyulu duruşuyla Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin bölünmez bütünlüğüne ve ulusal birliğine kast eden tüm çabalar karşısında, daima çelikten bir duvar gibi yükselecektir.
Vatan eğer namus ise namussuzluğun affı olmaz. Namusuna yan bakanı affeden erkek erkek değildir. Yazıklar olsun bu ülkenin çağdaş siyaset ticaret adalet ve tüm iş başındaki gafillere. Ve bizler yazacağız kalemler sonuna dek susmayacak. Selamlarımlaaa.
şiiri okurken çok duygulandım ve yüreğimde öğle büyük bir acı olduki,adeta gözyaşlarıma boğularak okudum.nice canlar yandı,sevdalılar sevdasını yüreğine gömdü,gençler fidanken toprağa karıştı .onları yetiştiren ana ve babaların yüreğinde mahşere kadar sönmeyecek kor ateşler yandı.tek tesellileri canlarının şehit olmalarıydı.bende diyorum ki dinsin acılar,akmasın bu kanlar,ölmesin canlar.hep birlikte yeter artık diyelim.yazan kalemi,duyarlı ve hassas bu yüreği gönülden kutluyorum.selam ve saygılarımla...
Yaşamları çalındı, saygısızca ellerinden
Canları alındı, sorgusuzca bedenlerinden
Yürekleri söküldü, bağırlarından..
Bu vatanda dostça, kardeşçe, insanca kenetlenerek, sırt sırta verip, mücadele etmek varken...Sevgide ve kederde birleşip, engelerin üstesinden gelmek varken...Ne ister, kardeş kardeşten..
Mükemmel bir çalışma emeğinizi kutluyorum saygılarımla.
Büyük Türk milletinin kanı canı sonsuz emekleriyle kurulan cumhuriyetin sonsuza dek yaşatılmasının herkesin ortak düsüncesi olduğu kanaatindeyim..
Cumhuriyetimizin 86 yılı tüm Türk milletine kutlu olsun.. Evet biz Türkiyeyiz..Bu anlamlı çalışmanızı beğeniyle ve takdirle okudum..Kutluyorum..Sevgilerimle..
Aysel hanım bu gerçekden harika bir çalışma anlayana,
Ama bu gün Malesef dış güçler ordumuzu,Ülkemizi yıpratmaya çalışıyorlar.
Ellerinize sağlık
Ahh...Birde kıymetini bilebilsek TÜRKİYE'min..
Kutluyorum sizi sayın Aysel Tarcan..
TÜRK MİLLETİ bağrından nice lider çıkarmıştır. Son lider ATATÜRK artık gelmeyecek bunu biliyoruz. Biliyorum mecazi olarak ATAya sesleniyoruz fakat neden bizler bir lider olmaya çalışmıyoruz Ülkemize faydalı olmaya çalışmıyoruz
Her derdimizde mecazende olsa gel kurtar bizi diyoruz. Bizler asil bir milletin ferdi değil miyiz? Liderliğin vasıflarını taşıyan insanlarımızın önünü neden aç mıyoruz?
Ahlayan vahlayan halimizden kurtulalım Sorunlara çözüm arayan ve çözüm bulan bir hale bürünelim.
USTA KALEMİ KUTLUYORUM
Bu şiir ile ilgili 61 tane yorum bulunmakta