Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ey! Dağdaki nefsi çalınmış, ömrü biçilmiş kul..
Ey! Canını hiç uğruna verme, deden kimmiş bul.
Herbirimizin dedesi Çanakkale' de koyun koyuna yatmıyor mu bir sor.
Nedir bu kavgan, bir evde bir baba yeter, kardeşini kıskanma, görme hor
Bravo işte şiir bu ,kutluyorum sizi Aysel hanım
Saygılarımla
Mehmet Çobanoğlu
Dinsin artık! TÜRKİYE'mizin gözyaşları
Sönsün artık! Anadolu'nun yıllardır yanan bağrı..
Yalvarırım akmasın kan,
Bırakın silahları.
Hepimiz değil miyiz bu güzel vatanın evlatları...
Uzak tutun ülkemizden şeytanları,
Sevindirmeyin, alkışlatmayın düşmanları...
Volkan Anadolum! Güney Anadolu'suyla, Doğu Anadolu'suyla, İç Anadolu'suyla..Anadollum,
Trakyalım, Egelim, Marmaralım, Karadenizlim, Akdenizlim
ATAM'ın sevgili evlatları,
Sizlere yoktur sözüm..
İşte budur özüm.
Bu vatanda kardeş oldu kardeşten ayrı
Aysel'in yanan ve seven yüreğindendir
İnsanlığa-Dostluğa-Barışa ÇAĞRI..
Çok teşekkür ederim bir çoğumuza tercüman olmuşsunuz
Yüreğinize sağlık kalemizin daimi olusun
Saygı ve Sevgiyle
Hüznün yüzü
Aysel'in oğlu, Kulede nöbette
Emine'nin oğlu Cüneyt Lice'de mücadelede...
Annesi düşünmekten oğlunu..ne doğru dürüst iki yudum ekmeğini boğazından tadıyla geçirebilmiş ve ne de yüreği kana kana suyunu içebilmiş..ne de uykularını deliksiz uyuyabilmiş..Dayanamayıp daha kırkbeşine gelmeden kalbine yenik düşmüş ve şimdi kara yerde....Aslan oğlunun, teskeresine iki ay kalmişken..Yavrusunu kucaklayamadan..Sormuş Cüneyt elinde belgesiyle eve döndüğünde..Annem nerde? ..Haykırmış tüm gücüyle..hiç kimsede ses yok..diyememişler. Köy avlusunda nutku tutulmuş herkesin..yüreğini kor sarmış oğulun....Annem öldü desenize.Anlamıştım...uzun süredir sesi soluğu çıkmıyordu zaten demiş..Şimdi kardeşi onunla aynı kaderde..o da Anadolunun yanık bağrında..Seksenlik babaannesinin iki gözü iki çeşme..Ağlama nene diyor Samet...Bir evde bir ölüm bir acı yeter..Ben sağsalim döneceğim..Yüreğini serin tut..Döndüğümde, ağabeyim gibi hüsranla karşılaşmam boş yere üzülmeyin.
tebrikleeeeer.sözün bittiği yer.daha başka ne denebilirki?.kutluyorum yazan yüreği.sevgi ve saygılarımla.....
çok anlamlı ve güzeldi.yüreğinize sağlık.kleminiz susmasın.saygılarımla
Ey! Dağdaki nefsi çalınmış, ömrü biçilmiş kul..
Ey! Canını hiç uğruna verme, deden kimmiş bul.
Herbirimizin dedesi Çanakkale' de koyun koyuna yatmıyor mu bir sor.
Nedir bu kavgan, bir evde bir baba yeter, kardeşini kıskanma, görme hor..
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
işte budur. kutlarım...100 puan
Ey! Dağdaki nefsi çalınmış, ömrü biçilmiş kul..
Ey! Canını hiç uğruna verme, deden kimmiş bul.
Herbirimizin dedesi Çanakkale' de koyun koyuna yatmıyor mu bir sor.
Nedir bu kavgan, bir evde bir baba yeter, kardeşini kıskanma, görme hor..
Değerli şairem duygularıma tercüman olmuşsunuz yüreğinize sağlık kaleminiz daim olsun tam puanımla ant saygı ve sevgilerimle
Volkan Anadolum! Güney Anadolu'suyla, Doğu Anadolu'suyla, İç Anadolu'suyla..Anadollum,
Trakyalım, Egelim, Marmaralım, Karadenizlim, Akdenizlim
ATAM'ın sevgili evlatları,
Sizlere yoktur sözüm..
İşte budur özüm.
Bu vatanda kardeş oldu kardeşten ayrı
Aysel'in yanan ve seven yüreğindendir
İnsanlığa-Dostluğa-Barışa ÇAĞRI..
ANLAMLI BİR ÇAĞRI. ALKIŞLARIM DUYARLI YÜREĞİNİZE VE ORTAYA KOYDUĞU MUHTEŞEMLİĞE. KALEMİNİZ DAİM YÜREĞİNİZ HEP VAR OLSUN. SELAM VE SAYGILARIMLA...
Sevgili şairem dizelerinizle duygular seline kapılıp gittim..ben de bu vatanın ben genç kızı olarak gururlandım yazdıklarınızla..hakikatlerle nakışlanmış tı yazılarınız arasına hüzün gülleri gibi serpiştirilmiş dizeleriniz..güzel yazan yürğin hiç susmasın.
Sonsuz saygılarımı sunarım.
+o puan veriyorum ve bu anlamlı ve şerefli satırları listeme alıyorum..
Duygusal yüreğinizi ve kudretli kaleminizi kutlarım.
Duygularıma tercuman olmuşsunuz Aysel Hanım Yürekten kutluyorum.
Herşey gönlünüzce olsun.
Sevgiyle kalın
Bu şiir ile ilgili 61 tane yorum bulunmakta