Biz Söylenir Yalnız Bütün Nihaventler de

Ama bu sessizlik, şu yokluğun var ya!
İçime sızan bu akşamın döktüğü onca artık,
öyle asil bir ıssızlığı değil de;
bütün şüpheleri mevzilenmiş,
kanlı bir eylemin ilk rötuşlarıydı.
Yahut ben istedim bu aksak makamı;
hani cebirden olsa yüzün, gözün beni çarpardı!
sözlerin bölendi, bende diyaframı bölünen,
bir hüzün söyle bana çıkan yaş olsun!
Topla beni yokluğa biz o kadar aşklıyız.
Şimdi virgül atmanın üç noktadan daha çok
ünlemin utancı, işareti soruların, suslarıyız portrede
sen Buselik makamı, ben Hicaz mı olsak?
Biz söylenir yalnız bütün Nihaventler de.