Biz sokak çocuğuyuz Şiiri - Meryem İşler

Biz sokak çocuğuyuz
Varlığımız insan ruhumuzun hüsran
Farkımız yok hiç bir canlıdan
Açlığımız da olur susuzluğumuz da

Olmayınca dört duvarımız
Başımızı sokacak yuvamız
Hep eksikdir ana baba kucağımız
İşte bu yüzden yaralıdır sol yanımız

Gündüzleri pek olmaz derdimiz tasamız
Nasıl olsâ buluruz bir lokma yiyecek
Doyururuz açlığımızı artıklardan
Bayatta olsa geçer boğazımızdan

Ne açlık dan ne suzuzluktan şikayet ederiz
İçimizi yakan yalnızlığımızdır kimsesizliğimiz
Gözümüz yoktur öyle parada pulda
Tek istediğimiz bir aile sıcak bir yuva

Gece olunca dağlanır sızlar yüreğimiz
Bir kuytu köşede sabahı dör gözle bekleriz
Kartondandır yatağımız taştandır yastığımız
Gökyüzündeki yıldızlardır yorganımız

Öyle büyük hayallerimiz olmaz bizim
Her gün ayrı bir yaşam savaşı içindeyiz
Bir gün hasta birgün aç çaresiz hep kimsesiziz
Hayatta kalabilmektir tüm mücadelemiz

Yoruluyoruz bazen tükeniyoruz yaşam şavaşından
Kış ortasında cam kesiği gibi soguk rüzgarlardan
Canımızı yakıyor çatlayan elerimizden sızan kan
Ve hiç geçmeyecekmiş gibi titrer bedenimiz durmadan

Biz hiç tatmasak da bir yuvanın sıcaklığını
İçimizde her an hihissetiğimiz o sevginin açlığını
Yüreğimizdeki sönmeyen ateşin anne babasızlığını
ömrümüz de bir gün olsun yaşamak isteriz

Yaşamadan bilemezsiniz sokak çocuğunun dramını
Yağmurunu çamurunu âçlığını suzuzluğunu
Çaresizce bir nefes için çabalayışını
Hastalandığında nasıl günlerce ağrıdan kıvrandığını

Kirlidir bizim her zaman üstümüz başımız
Temiz kalan bir tek yaralı kalbimiz
Ne çalmayı biliriz nede insanları kırmayı
Ne yüreğimiz el verir ne de vicdanımız kabul eder insafsızlığı

Bizim gibi nice çocuklar var etrafımız da
Biz yalnız birbirimizi bilir birbirimizi tanırız
Kim görse bizi hep dışlanırız
Oysa bizde sizler gibi insanız bizde bir canız

Değişir her gün yerimiz dışlanır kovalanır gideriz
Bazen bir kuytu köşe bazen bir köprü altıdır yerimiz
Bazen de parkta bir bankdır yatağımız
Dedim ya biz sokak çocuğuyuz biz kader kurbanıyız

Unuturuz adımızı hepimizin vardır bir lakabı
Kimimiz sarıdır kimimizin arap
Kimimizin gariptir adı kimimizin ise pasaklı
biz sokak çocuğuyuz karadır alnımızın yazısı

Arayanımız soranımız olmaz bizim
Bırakılmış dışlanmış unutulmuş çocuklarız
Bize şu koca dünyayı çok görmüşler kimsesiz ve yalnızız
Ne suçumuz var bilmiyoruz ney di bizim günahımız

Düşeriz canım yanar kaderimize ağlarız
Tutunucak bir el yaslanacak bir omuz ararız
Çocuğuz biz bizim de hayallerimiz var
Ailemiz olsun isteriz huzurla yaşayacağımız bir yuvamız