Kızları evlendirdik, kimi torun bakıyor,
Onlar kendi evlerinde, iyi - kötü yaşıyor.
Biz erkekler dağıldık, kaybettik sevgimizi,
En küçük sebeplerle, kırdık birbirimizi.
Yirmialtı yıl önce, ağlarken Annemize,
Ayrılmayacakmış gibi sarıldık birbirimize.
Geçince aradan yıllar unuttuk o günleri,
Ne yaptık kendimize, güldürdük elalemi.
Hayat böyledir işte, bir şey gelmezki elden,
Ayrıldık birer, birer o güzel mahalleden.
Şimdi her birimiz bir yerde, herkes kendi halinde,
Hiç kimse düşünmüyor 'acaba kim ne alemde'
Kayıt Tarihi : 3.9.2007 20:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!