Biz Savaş Çocuklarıyız

Gücenmesin kâbusların yaşandığı bütün dünya
Biz savaş çocuklarıyız
Bir elimiz güneyde bir elimiz kuzeyde
Bilmiyoruz diğer organlarımızı nerede kaybettik?
Saymakla bitmez
Kaç öykümüz yarım kaldı
Yalnız değiliz
Üşümüyoruz da cehennem sıcağı yuvamızda
Azrail duruyor tam karşımızda
Ne doyasıya sevinç yaşayabildik
Ne de baştan sona bir ömür
Kaç yıl geçti gizli ve sessiz
İçimizde kaç körpe can yaşadı ki
O bakımsız ama kokusu eşsiz kurşunun adresi hep üzerimizde
Göğsümüzde kan gülleri açtı
Başka çiçek tanımadık ki
Acı bile duyamadık
Ana rahminde daldık uykuya
Sadece kızıl bilirdik dünyayı
Duyduk ki gökkuşağı da varmış rengârenk…

Kimselere soramadık!
Neden?
Neden?
Neden, biz çocuklar? Diye...

Mermisi hiç tükenmeyen silahlarla geldiler dört bir yandan
Anne ve babalarımızdan önce sahiplendiler bizleri
Güneşi göremeden karanlık örtüldü üzerimize
Bahtımızda yokmuş ergenlik
Konuşamadan susturuldu dilimiz
Vefalı ruhumuzu bedenimizden ayıran büyüklerin oyunu
Kuralları kuralsız
Adaletleri adaletsiz…
Artık solgun yüzlerimiz bakın soğuk fotoğraflarda
Tozlanmış umudun adım adım gerilediği hayatta
İnsaf ayaklar altında…

BİLMELİSİNİZ Kİ BİZ SAVAŞ ÇOCUKLARIYIZ

HER GÜN BİR YERLERDE YENİDEN ÖLÜYORUZ

DAHA MERHABA BİLE DİYEMEDEN HAYATA
ELVEDA EDİYORUZ…

14 Eylül 2006

Leyla Saliha Tersakan
Kayıt Tarihi : 16.9.2006 20:04:00