Yıkık dökük harabe bir bahçe, Yıldız'ın çıkmaz sokaklarında bir adres, gece Kız Kulesi'ne karşı üç beş nöbetleri, yüreğimde sessiz bekleyişler, akla hükmettiğim kalbimin sesini dinlediğim geceler. Ayrılık vakti düştü gönlüme, yollarda karşılaşacağım gerçekler, belki de silinmeyen bir hatıranın iziydi bu hüzünler, sevinçler, özlemler, sırlarla dolu günler. Bazı dostlarımızla kurardık hayaller, gerçekleşen düşler, akardı gönlümden birkaç mısra ve tamamlanan şiirler. Hiç beklenmedik misafirler, menfaatsiz muhabbetler, karşılık beklemeyen düşler, tarifsizdi dünden kalan bu günler... Şimdilerde, sakin semtlerin düş sokağıyım ben. Bilirim acı çekeni, çektireni. Yalnızlığı da bilirim; kimini mahkum etmiştir, kimini de sevmiştir. Hangi adam şiirlerin dışında bu yüreklere dokunabilir ki? Kader insanı mahkum etmiş, yürek insana feryat etmiş... Şimdilerde demindeyim kızıl bir goncanın gülünde, şarkılar da eksik biliyorum; yaşanmamış her şey... Biliyorum ki biz şairler, sakin semtlerin düş sokağında gezenler. Şimdi... Geç olmasa da, gecede yürümeyi başarabilenler sessizliği ile çoğalabilirler.
Sessiz Bekleyiş
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta