Biz onlar olamadık

Filistin’e

Biz ağladık ancak küçükken
Biraz süt ve şeker için
Biz değildik savaş meydanlarında
Eli taşlı, gözü yaşlı çocuklar
Biz olmadık bir Filistinli çocuk
Biz evimize düşen bombaya ağlamadık
Bizler değildik savaş çocuğu
Biz taşımadık fazla özgürlük hasretini
Biz fazla hasret kalmadık sıcak çorbaya
Ve hiç onlar kadar duaya ihtiyaç duymadık
Bir sabah göz açtığımızda anasız babasız uyanmadık
Bir gecede dünya değiştirmedik yani
Bizler yedeğimize sadece bir duayı alma
Cesaretini gösteremedik
Avuçlarımız doluydu hep onlarda olmayanlarla
Onlar kadar çok taş avuçlamadık ömrümüzde
Avuçlasak bile hangi amaçla yapardık ki bunu
Önümüze gelen bir köpeğe basitinden

Bu hayat bize pek fazla şey kaybettirmedi
Onlar kadar çok şey de kazanamadık ahiret için
Ülkemizi haritada kan rengine boyamadık
Rahat oyun oynayabileceğimiz sokaklarımız oldu
Bomba korkusu olmadan
Ve bomba sesleri ile uyanmadık bir sabah dahi
Onlar kadar özlemedik Bedri
Anlayalım ki;
Hayat bizi ağır imtihan etmedi
Belki de biz basitinden düşledik hayalleri
Kim onlar kadar mutluk hayal edebilirdi ki?
Yalın ayak koşmadık caddelerde
Üstten yağan bombalar eşliğinde
Hiçbir zaman onlar kadar korku duymadık
Onların ulusca duyguları vardı
Bizimse narsistçe duygularımız
Anamızın gözüne bakışımız seni yarın
Görebilecek miyim der gibi olmadı
Ebabilleri onlar kadar beklemedik ömrümüzde
Belki de biz basitinden yaşadık hayatı
Ve biz onlardan daha çok çocuk olduk

Bizim bir ömürlük sevinçlerimiz
Onların bir ömürlük korkuları oldu hayat