Sisli bir gündü,
Hava soğuk cadde ıslak,
Kaybettik birbirimizi,
Karanlıklarda,
Bölünerek parçalara ayrıldık.
...
Ben, Hewal, Welat,
Bizki dağlara karşı çıkan,
Bizki aşkı dağlara yazan,
Bizki dağlar kralı,
Ölmeden ayrıldık.
...
Hewal elinde silah ormanlarda,
Welat yüreğinde yara dağlarda,
Bense sormayın,
Kanadı kırık kuş,
Şimdi boş sokaklarda,
Biz ölmeden ayrıldık.
...
Ne kanlar döktük ne kanlar,
Ne düşmanlar kuruttuk,
Bizki kendimizi bu yola koyduk,
Bizki üç deli adam,
Ölmeden ayrıldık.
...
Her yer kan leş,
Sanki kıyamet,
Alevler, silahlar,
Tanklar, toplar görünmekte,
Kaybettim onları,
Yitirmek acı vermekte,
Bizki, karşı çıkılmaz,
Üç kahraman,
Ölmeden ayrıldık.
...
Yürürken yolları titreten biz,
Bizki ayrılığa yeniyiz,
Ayrılınca tek ölen bizleriz,
Biz ölmeden ayrıldık.
...
Beraber büyüdük bu topraklarda,
Kavgalar ettik yinede yattık aynı yatakta,
Selam gönderdik eşe dosta,
Bizki üç kaya,
Ölmeden ayrıldık.
...
Omuzlarda silahlar,
Yürekte yaralar,
Beyinde sancılar,
Bizki dağların kralı,
Ölmeden ayrıldık.
...
Çekerek bu dünyanın derdini,
Yıkıldık, yakıldık ama yılmadık,
Taşıdık yüreğimizde kardeş sevgisini
Ezerek beş kuruşluk dünyayı,
Ateşlere verdik dertlerini,
Acıların baş parmağını kıran biz,
Ölmeden ayrıldık.
...
Nice dostlar oldu,
Nice mekanlar,
Dostluğumuz yine biz,
Mekan toprak oldu,
Kardeşliğimiz sevgimiz,
İşte işte o karanlık ve sisli günde yok oldu,
Biz ne demek üç deli fişek,
Ölmeden ayrıldık.
...
Unutulmadık hiçbirzaman,
Hep söylendik,
Bizki bu topraklara nam salan,
Bizki bu kahpe dünyaya kafa tutan,
Üç cengaver,
Ölüncede yaşadık.
...
Adımız var şimdi dudaklarda,
Resim belkide yüreğimiz var ufuklarda,
Şimdi üç cesediz yatmakta,
Al toprakta,
Bizki üç ceylan,
Biz ölünce yaşadık.
...
Şimdi dillerde,
Belkide resmimiz var,
Duvara asılmış çerçevede,
Biz hala yaşıyoruz,
Biz, ölüncede yaşadık.
...
Bittik artık ayrı yaşamaktan,
Yaşayamadık öldük sonunda,
Bu ayrılık acısını taşımaktan,
Yorgun düştük sonunda.
...
Kadere teslim ettik kendimizi,
Yerden yere vurdu bizi,
Bırakmadı izimizi,
Ayırdı bizi.
...
Bu sabah öğrendim,
Hewal elindeki tek kurşunla vurmuş kendini,
Welat ateşe vermiş kendini,
Yakmış Dağlar gibi bedenini,
Beni sormayın,
Zaten herkes öldü bildi beni,
Bu yara yıktı beni,
Bizki dağlara sığmayan üç yiğit,
Ölüncede yaşadık.
...
Biliyormusunuz biz üçümüz,
Aynı gün, aynı saat, aynı dakikada ölmüşüz.
...
Yaşamak istiyorsan delice bir hayat,
Bak gökyüzüne dinle karanlığı,
Ve bütün isyanların acıların,
Hem perdelerini hem pencerelerini kapat...
Kayıt Tarihi : 8.5.2009 23:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Hewal](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/08/biz-olunce-yasadik-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!