Biz ölümü Şiiri - Abdullah Kocabıyık

Biz acıyı elimize diken batarken,
Parmağımızın kanamasında değil,
Biz acıyı televizyon izlerken,
Masum çocukların öldürülmesinde hissederiz,
Onun için duygusal onun için hüzünlüyüz,
Neşeli görünsek bile…

Biz ölümü vahşi bir ormanda yürürken,
Bir aslanın saldırması gibi değil,
Biz ölümü ıssız bir sahilde gezerken,
Sonsuzluğa çağrılması gibi görürüz,
Onun için huzurlu onun için mutluyuz,
Hüzünlü görünsek bile…

Biz Yaratanı kusursuz doğaya bakarken,
Kendi kendini geliştirmiş evrim gibi değil,
Biz Yaratanı hepsi bir sebebe bağlanmış doğarken,
Gücünün göstergesi gibi görürüz,
Onun için hayret ve şaşkınlık duymayız,
Hayran kalsak bile…